μανναδόχος

μανναδόχος, -ον (AM, Μ και μαννοδόχος, -ον)

1. αυτός που περιέχει το μάννα («ὁ μανναδόχος στάμνος»)

2. μτφ. ως επίκληση τής Θεοτόκου («στάμνε μανναδόχε..., Μαρία Θεοτόκε», Αλφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < μάννα (III) + -δόχος (< δέχομαι), πρβλ. καπνο-δόχος].